“Hayattayken nereye gitsem o götürüyordu. Gözlerim gibiydi. 7 yıldır gözlerimi arıyorum” ( Roboski’de oğlunu kaybeden babanın sözü )
Tam yedi yıl geçti… Yedi yıl önce, Roboski’de çoğu 15-20 yaşları arasındaki 34 yurttaşımız savaş uçakları ile katledildi!
Katliamın sorumlularının açığa çıkarılıp yargılanması için aradan geçen yedi yılda bir arpa boyu yol alınmadı. Katliamın dosyasının kapağı açılmadan, elden ele dolaştırılarak zamana yayılmaya çalışıyor. Söz konusu iktidara yönelik herhangi bir açıklama olunca mesaiyi bile beklemeden, Pazar günü hızla harekete geçen yargının Roboski, 10 Ekim gibi katliamlarda yerinde sayması suçluların korunduğunu düşündürüyor.
Bırakalım suçluların açığa çıkarılıp yargılanmasını, özür bile dilemeyen iktidar katliama katliam denmesi yasaklamaya, toplumsal hafızadan silmeye çalışıyor.
Roboski utancıyla yüzleşmek yerine inkârı yüceltenler, sorumlularından hesap sormak yerine üstünü kapatanlar yeni katliamlara ve cinayetlere de davetiye çıkarıyor.
Bu ülkedeki darbelerin, savaşların ve ekonomik krizlerin bedeli her zaman yoksullaştırılmış halka ve emekçilere ödetildi. Savaş naraları atanların çocukları zenginliklerine zenginlik katarken, yoksul halkımızın çocuklarının kanı akıtıldı.
Eğer bu gidişata dur demezsek, savaşa karşı barıştan şovenizme, ırkçılığa karşı halkların kardeşliliğinden yana saf tutmazsak, herkes için en kutsal hak olan yaşam hakkını bugün yüksek sesle savunmazsak yarın omuzlarımızda korkularımızdan daha ağır bir yükü taşımamız kaçınılmaz olacak.
Bunun için emekçiler çatışma, savaş değil, barış ve kardeşlik istiyor.
KESK olarak insanlık suçu olan başta Maraş ve Roboski olmak üzere tüm katliamları bir kez daha lanetliyor, kınıyoruz.
Halkların birlikte yaşama umudunu yok etmeye çalışanlara karşı ortak ve birlikte mücadele çağrımızı yineliyoruz.
Yazacağınız yorumlar kontrol edildikten sonra onaylanmaktadır.
